[ Pobierz całość w formacie PDF ]
serdeczny, na którym kiedyś nosiła obrączkę.
- Wiesz, osobą, która najbardziej ucierpi na sądo�
wych potyczkach, będzie Becky oznajmił nieocze�
kiwanie. - Podejrzewam, że twój eks po trupach
będzie dążył do celu, a tym celem jest zagarnięcie
forsy waszego dziecka.
- Pieniądze zawsze wiele dla niego znaczyły.
Dorastał w biedzie. W straszliwym ubóstwie. I to mu
wypaczyło charakter. Wyrósł na egoistę, który myśli
wyłącznie o sobie
105
- Przestań się nad nim litować, Maggie - skarcił
ją Gabe. - Sam sobie zgotował piekło. Nie życie
wypacza nam charakter, tylko to, w jaki sposób
reagujemy na przeciwności losu. Wszystko zależy od
naszego nastawienia.
- I kto to mówi? Uniosła pytająco brwi. - Czło�
wiek silny, władczy, uparty...
Wyszczerzył zęby, ale nic nic powiedział.
- Wiesz - ciągnęła po chwili Maggie zawsze mi
się wydawało, że ktoś taki jak ty potrzebuje partnerki
o równie niezłomnym charakterze. Bałam się, że
nigdy takiej nie znajdziesz.
Zamyślił się.
- Wiele próbowało mnie usidlić. Mama dosłow�
nie dwoiła się i troiła, żeby mnie wyswatać.
- Ona jedynie pragnie twojego szczęścia. Boi się,
żebyś na starość nie został sarn.
- Czasem też się tego boję. - Potarł palcem o jej
dłoń. - Chciałbym mieć syna - dodał cicho, patrząc
Maggie prosto w oczy.
Poczuła, jak przepełnia ją radość. Uspokój się,
zganiła się w duchu; Gabe tylko wyraża skryte
pragnienie, dzieli się marzeniami. A jednak sposób,
w jaki je wypowiedział i w jaki na nią patrzył,
sprawił, że z całego serca zapragnęła urodzić mu
syna.
- Liczyłem na to, że spotkamy się z twoim
prawnikiem, kiedy będziemy w mieście - rzekł po
chwili. - Ale potem uznałem, że trzeba zabrać Becky
106
jak najdalej od tego wariata. Na rozmowę z pra�
wnikiem wybiorę się w poniedziałek.
- Ale...
- Po co się ze mną spierasz? Przecież wiesz, że to
bez sensu.
- No tak, ale nie chcę, żeby ktoś za mnie decydo�
wał...
- Chcesz, kotku, chcesz - szepnął, ostrożnie zsu�
wając ją na fotel. - Zaraz ci to udowodnię.
- Gab...
Przywarł ustami do ust Maggie, nie pozwalając jej
zaprotestować. Westchnęła cicho i zamknęła oczy.
Czuła się przy nim taka mała i bezbronna, a zarazem
bezpieczna. Wiedziała, że kiedy Gabe jest przy niej,
nic złego nie może jej spotkać.
- Nie - sprzeciwiła się szeptem, kiedy wsunął jej
pod bluzkę dłoń. Przytrzymała go za nadgarstek.
- Parę dni temu nie oponowałaś - zdziwił się, na
moment odrywając usta od jej warg. - Nie powiesz
mi chyba, że takie pieszczoty nie sprawiają ci przy�
jemności?
- Sprawiają, ale... - szukała słów, które wyraziły�
by jej odczucia. - Ale to nie wypada.
Uniósł głowę i popatrzył jej w oczy.
- Dlaczego? Bo pomyślę, że jesteś łatwa? - spytał
rzeczowym tonem. - Przecież cię znam, i to nie od
dziś. Wiem, że zawiodłaś się na mężczyznie i masz
za sobą bolesne doświadczenia małżeńskie. Napraw�
dę uważasz, że mógłbym cię skrzywdzić?
107
- Nie - odparła szczerze. - Nie mógłbyś.
- Więc puść, mała, moją rękę, zamknij oczy
i poddaj się rozkoszy.
Ponownie się nad nią pochylił. Posłusznie za�
mknęła oczy, ale kiedy wniknął językiem w jej usta,
zesztywniała.
- Nie broń się - szepnął. - Takie pocałunki są
naprawdę przyjemne. Rozluznij się...
Przez moment się wahała, po czym rozchyliła
lekko wargi. Jej ciałem wstrząsnął dreszcz. Nie
spodziewała się tak intensywnych doznań. Nie prze�
rywając pocałunku, Gabe rozpiął jej bluzkę, następ�
nie wsunął rękę, szukając zapięcia stanika. Po chwili
poczuła na skórze chłodny powiew. Oddychała coraz
ciężej, jakby z trudem łapała powietrze.
- Boże, rozpalasz mnie - szepnął Gabe.
Zacisnął obie dłonie na piersiach Maggie, opusz�
kami palców leciutko pocierając twarde brodawki.
Z cichym jękiem otworzyła oczy.
- Nie boli, prawda? - upewnił się. - Bo dawno tak
nie dotykałem kobiety.
- Nie, nie boli - odparła zachrypniętym głosem.
- Właśnie tak je sobie wyobrażałem. Zliczne,
drobne, jędrne, okrąglutkie...
- Gabriel! - zawołała zawstydzona.
- Nie zakrywaj się - poprosił szeptem. - Pozwól
mi na siebie patrzeć. Dotykać cię. Jesteśmy dorośli,
Maggie. Nikogo nie krzywdzimy.
Miał miękki głos, który działał na nią niemal
108
hipnotycznie. Powoli odprężyła się, zaczęła rozko�
szować delikatnymi pieszczotami. Znów była szes�
nastoletnią dziewczyną, znów snuła szalone marze�
nia, znów pragnęła go do bólu. Kiedy trzymał ją
w ramionach, nie pamiętała o Dennisie i koszmarze
małżeństwa.
- Wiem, mała - powiedział, patrząc na jej wy�
prężone ciało. - Ja też tego chcę...
Ponownie zbliżył usta do jej piersi.
- Cała drżysz... Boże, żadnej kobiety tak bardzo
nie pragnąłem.
Szepcząc jej do ucha różne czułości, gładził ją po
szyi, brzuchu, udach. Po czym uniósł jej biodra
i przesunął ją tak, by poczuła jego nabrzmiały czło�
nek. Zaskoczona otworzyła oczy, ale nie próbowała
uciekać.
- Nienawidziłam, kiedy Dennis... - zaczęła ła�
miącym się głosem. Z tobą jest zupełnie inaczej.
Jest tak dobrze, tak pięknie. Dlaczego?
Nie odpowiedział, po prostu w tym momencie nie
był w stanie jasno myśleć. Mimo bolącej ręki zdarł
z siebie koszulę, żeby być jeszcze bliżej Maggie.
Wciągnęła powietrze, zacisnęła powieki. Z Dennisem
nigdy nie czuła takiej błogości ani takiej rozkoszy.
Pragnęła Gabriela, pragnęła zlać się z nim w jedno.
Czas zwolnił, potem stanął w miejscu. Azy płynęły
jej po policzkach, nic nie widziała. Kiedy wreszcie
świat znów nabrał konturów, zobaczyła nad sobą
Gabe'a.
109
- Cii, już dobrze, już wszystko dobrze. Spokoj�
nie, mała. - Obejmując ją w pasie, gładził jej plecy,
ramiona. - Dzielna dziewczynka. Przytul się...
- Tak dziwnie się czuję... - szepnęła, wstydząc
się swoich łez.
Wsunął palce w jej krótkie gęste włosy.
- Przestraszyłaś się, tak? - spytał. - Tego, co się
z tobą dzieje?
- Trochę - przyznała.
- Wiesz... -pocałował ją w czubek nosa-prędzej
czy pózniej będziemy musieli podjąć decyzję.
- Jaką?
- %7łyciową. To ważne. Chciałbym wiedzieć, czy
zdołasz mi zaufać. Emocjonalnie i fizycznie. Bo ze
względu na Becky nie możemy sobie pozwolić na
romans. Rozumiesz to, prawda?
Wstała i chwyciła z fotela bluzkę.
- Rozumiem. Ale obecnie w moim życiu nie ma
miejsca dla mężczyzny.
- Mylisz się. - Siedząc wygodnie na dużym
skórzanym fotelu, z uśmiechem obserwował Maggie,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
