[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Kiedy tak na nią patrzył bez słowa, nie wytrzymała napięcia i podbiegła do
niego.
 I co o tym sądzisz... błagam... powiedz mi.
 O czym?  zażartował.
Na chwilę uśmiech na jej twarzy zniknął, ale widząc wyraz jego oczu
powiedziała:
 Czy uważasz, że jestem ładna... na tyle, że mógłbyś się ze mną pokazać...
jak z damą, z którą umawiasz się na małe tete-a-tete!
Czując niepokój w jej pytaniu, odpowiedział szczerze:
 Wyglądasz prześlicznie. Jestem zaszczycony, że możemy zjeść kolację,
jak mówisz tete-a-tete".
Aż podskoczyła z radości.
 Tak właśnie chciałam, żebyś odpowiedział. W całym moim życiu nie
miałam takiej pięknej sukni. Nawet o tym nie marzyłam.
 Cieszę się, że sprawiłem ci radość.
 Radość?  powtórzyła.  Nigdy już jej nie zdejmę. No, chyba że do
spania, aby się nie pogniotła.
 A więc jeszcze nie teraz  powiedział.  Czy napijesz się szampana?
Potrząsnęła głową przecząco.
 Lepiej nie będę ryzykować. Czuję się wystarczająco podniecona.
Mogłoby się zdarzyć, że po wypiciu jednego kieliszka zacznę śpiewać lub
tańczyć na stole. Nie chcę, żebyś się mnie wstydził.
 Na pewno nie będę.
 W książce, którą czytałam, bohaterka tak właśnie zrobiła, a bohater,
urzeczony jej urodą, uniósł ją gdzieś w noc.
 Podejrzewam, że twój ojciec nie pochwalał takich lektur.
 Nic o nich nie wiedział. Pożyczałam książki od jednej z pokojówek, która
lubiła czytać. Ojciec zwolnił ją, gdy dowiedział się o tym od jednego z
przyjaciół.
 Dlaczego?  spytał zaskoczony hrabia.
 Mawiał, że żadna kobieta nie powinna spędzać czasu na lekturach,
ponieważ może to sprawić, że będzie niezadowolona ze swego losu.
 Tobie jednak pozwalał na naukę.
 Mama tego chciała. Sądzę, że ojciec miał zamiar to ukrócić po jej
ucieczce, ale dostałam do towarzystwa guwernantkę.
 Czy wystarczająco mądrą, by cię czegoś nauczyć?
 Była bardzo inteligentna i na tyle sprytna, by ojciec uważał ją za głupią.
 A więc nawet twój ojciec dał się nabrać na typowe kobiece sztuczki? 
roześmiał się.
 Została ze mną, mimo że nasz dom był bardzo posępny i smutny. Na
pewno gdzie indziej czułaby się szczęśliwsza, ale kochała mnie.
 I w ten oto sposób stałaś się jedną z tych godnych politowania istot, czyli
wykształconą kobietą.
 Chciałabym, ale tak naprawdę wiem tylko to, co znam z kilku książek 
powiedziała z żalem.
Nagle jej twarz rozświetlił uśmiech.  Na pewno wiele jeszcze nauczę się
mieszkając w Paryżu. Cieszę się na myśl o tym.
 Zależy, czego chcesz się nauczyć  powiedział ostrożnie.
 Interesuje mnie architektura, kościoły, Sekwana  zaczęła.  Ale
najbardziej chciałabym poznawać ludzi. Pragnę nie tylko dowiedzieć się, jacy
są, ale również co czują, o czym myślą. Uważam, że to najlepszy sposób, by
poznać kraj, w którym się przebywa.
Miał ochotę powiedzieć, że to zależy od ludzi, z którymi ma się do
czynienia. Trudno jednak byłoby mu to wytłumaczyć. Zaproponował więc, że
zejdą już na obiad.
Na dziewczynie jadalnia zrobiła bardzo duże wrażenie. Czerwone ściany
udekorowano lustrami, a obicia krzesła dopasowane były kolorem do obszytych
frędzlami zasłon.
 Jaka wielka sala  wyszeptała, gdy prowadzono ich do stolika.
 Wiedziałem, że ci się spodoba. Zamówił obiad, zanim jeszcze zeszli na
dół, więc pierwsze danie pojawiło się razem z winem, gdy tylko zasiedli do
stołu.
 Opowiedz mi o najlepszych paryskich restauracjach  poprosiła, gdy
zaczęli jeść.
Opisał jej dwa miejsca, które słynęły z doskonałej kuchni. Baptista słuchała
go uważnie.
 Gdy znajdziemy mamę... czy zobaczę cię jeszcze kiedyś?
 Mam nadzieję. Często przyjeżdżam do Paryża. Będę chciał się
dowiedzieć, czy jesteś szczęśliwa  powiedział prawie obojętnie.
W oczach dziewczyny zgasła cała radość.
 A jeśli mama nie będzie zadowolona, że przyjechałam, co wtedy zrobię?
Na to pytanie próbował sobie odpowiedzieć już wiele razy.
 A co właściwie zamierzałaś?
 Nie wiem. Nie mogę wrócić do Anglii z powodu ojca. Zostanę w Paryżu.
Nie jestem jednak pewna, czy znajdę jakieś płatne zajęcie. Uważasz, że jestem
wykształcona, ale tak naprawdę nie mam zbyt dużo wiedzy, która pozwoliłaby
mi zarabiać na życie.
Spojrzała na niego z rozpaczą. Pomyślał, że Francuzi wiedzieliby, co jej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • nadbugiem.xlx.pl
  • img
    \