[ Pobierz całość w formacie PDF ]
atrybut , ale wydaje się prawdopodobne, że z upływem czasu atrybut ten zniknie.
Atrybut type
W specyfikacji języków HTML 4.0 oraz XHTML 1.0 wewnątrz otwierającego znacz-
nika występuje dodatkowy atrybut . Powodem wprowadzenia tego atry-
butu jest ustanowienie standardu co do sposobu opisu typu zawartości plików, do których
RozdzIał 1. f& Podstawy41
można uzyskać dostęp w sieci. Typy plików określane są terminem typ medium
(ang. media type); każdy z nich posiada własny, standardowy sposób opisu. Jeżeli typ
medium to , wówczas przeglądarka WWW lub inna aplikacja WWW
będzie wiedzieć , że ma do czynienia z kodem JavaScript. Poprzez dostęp do atrybutu
można sprawdzić, w jaki sposób można obsłużyć zawartość pliku.
Jeżeli korzystamy z języka JavaScript, atrybut dla znacznika przyjmuje
wartość .
Aby uzyskać maksymalną zgodność pomiędzy określonymi przeglądarkami, najlepiej
wykorzystać zarówno atrybut , jak i . Dzięki temu zapewnimy nie tylko
to, że nasz stary skrypt będzie można wykorzystać w starych przeglądarkach, ale rów-
nież to, że w przyszłości nie będzie trzeba powracać do kodu i nie zaistnieje konieczność
wprowadzania atrybutu .
Jeżeli powrócimy do przykładowego kodu bloku skryptów, to będzie on miał teraz
następującą postać:
Stare przeglądarki
Aby uzyskać zgodność z bardzo starymi przeglądarkami, powinniśmy wprowadzić do-
datkowy, ostatni element. Jest on szczególnie przydatny, jeżeli wykorzystujemy bloki
skryptów, które mogą być przeglądane za pomocą starych przeglądarek. Powinniśmy
dodać komentarze do kodu JavaScript po to, aby zabezpieczyć się przed wyświetlaniem
kodu na stronie WWW przez bardzo stare przeglądarki, które nie potrafią rozpoznać kodu
JavaScript. Niemal na pewno wyświetlanie kodu na stronie nie jest naszym zamiarem.
Problem ten wiąże się z tym, że naprawdę stare przeglądarki nie obsługują znacznika
. Przyjrzyjmy się pokrótce sytuacji, w której przeglądarka nie potrafi zinter-
pretować znacznika. Wpiszemy kod HTML pokazany na wydruku 1.5 i po zapisaniu
go w pliku zobaczymy, w jaki sposób jest wyświetlany w przeglądarce.
Wydruk 1.5. Co się dzieje, jeżeli przeglądarka nie rozpoznaje znacznika (nonExistentTag.htm)
42 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Jeżeli spróbujemy uruchomić ten skrypt, na ekranie pojawi się obraz przedstawiony
na rysunku 1.3.
Rysunek 1.3.
Zawartość
nierozpoznanych
znaczników pojawi
się na stronie WWW
Jak widać, przeglądarka wyświetliła tekst, który był wpisany pomiędzy nierozpoznanym
znacznikiem otwierającym i znacznikiem zamykającym. To samo zdarzy się w starszych
przeglądarkach, które nie rozpoznają znacznika . Znacznik ten będzie w nich
zignorowany, a przeglądarka wyświetli tekst skryptu. Nawet jeżeli skrypt nie uruchomi
się, może to spowodować bałagan na stronie, która w innym przypadku wyglądałaby
dobrze.
Na szczęście istnieje drobna sztuczka, która wykorzystuje komentarze HTML. Możemy
ją użyć po to, aby upewnić się, że tekst skryptu nie będzie wyświetlony na stronie.
Spójrzmy na kod przedstawiony na wydruku 1.6.
Wydruk 1.6. Wykorzystanie komentarzy HTML w celu uniknięcia błędów w starszych typach
przeglądarek (hideScript.htm)
RozdzIał 1. f& Podstawy43
Jeżeli przyjrzymy się temu kodowi dokładnie, zauważymy, że na wydruku użyto dwóch
komentarzy HTML, które zagnieżdżono wewnątrz znaczników . Oznacza to,
że w przypadku, gdyby znaczniki zostały zignorowane (w przeglądarkach,
które takich znaczników nie rozpoznają), cały kod znajdujący się pomiędzy komenta-
rzami będzie ukryty, ponieważ przeglądarka nie wyświetla treści umieszczonej w ko-
mentarzu HTML. Jest to dosyć sprytne rozwiązanie, ale zastanówmy się, co się stanie
z kodem JavaScript w przypadku, gdy będzie on interpretowany przez nowsze przeglą-
darki, które rozpoznają znaczniki . Czy wprowadzone komentarze HTML
mogą spowodować błędy, jeżeli zostaną użyte wewnątrz znaczników ? Otóż
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
