[ Pobierz całość w formacie PDF ]
hipokriti pri la interno de sia koro. Tion vi pardonos,
Tan Kosis, kiel jam via filo pardonis. Antaû du tagoj mi
ne estis certa pri lia amo al mi, sed nun mi i¸is certa, kaj
mi venis por peti, ke vi forgesu miajn bravaçajn vortojn,
kaj akceptu la certigon de la Princino de Heliumio, ke en
204
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
konvena tempo ÿi edzini¸os al Sab Tan, Princo de Zo-
danga.
Mi ¸ojas, ke tiel vi decidis, respondis Tan Kosis.
Neniel mi deziras daûrigi la militon kontraû la popolo
de Heliumio. Mi kronikos vian promeson, kaj tuj faros
proklamon al mia popolo.
Pli bone, Tan Kosis, diris interrompe Deja Toris, se
vi prokrastos vian proklamon ¸is la fino de la milito.
Strange ÿajnus al mia popolo kiel ankaû al via, se dum
interbatalo la Princino de Heliumio donus sin al la mal-
amiko de sia lando.
Çu ne eblas, tuj çesigi la militon? diris Sab Tan. Ne-
cesas nur la vorto de Tan Kosis por doni pacon. Diru ¸in,
patro mia, diru la vorton, kiu rapide alportos mian feli-
çon kaj finos nepopularan militon.
Ni konstatos, respondis Tan Kosis, kiamaniere la
popolo de Heliumio akceptos la pacon. Certe mi propo-
nos ¸in al ili.
Deja Toris, post kelkaj pluaj vortoj, turnis sin kaj for-
lasis la çambron, ankoraû sekvata de siaj gardistoj.
Kaj tiel la konstruaîo de mia son¸o pri feliço rompi¸is
frakase, falis sur la teron de la realeco. La virino, por kiu
mi volis doni mian vivon, de kies lipoj mi eç lastatempe
aûdis deklaron pri amo al mi, jam facilanime forgesis pri
mia ekzisto kaj ridete donis sin al la filo de tiu plej gran-
da malamiko de sia popolo. Malgraû tio, ke tion mi aû-
205
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
dis per miaj propraj oreloj, mi ne povis kredi. Necesis
trovi ÿian çambraron kaj devigi ÿin ripeti la kruelan ve-
ron, antaû ol mi konvinki¸os. Mi forlasis mian postenon,
kaj rapidis laû la koridoro post la tapetoj al la pordo, tra
kiu ÿi forlasis la çambron. Trairinte ¸in mi trovis labirin-
ton de serpentantaj koridoroj. Trakurinte plurajn unu
post la alia, mi baldaû komplete perdi¸is. Anhelante mi
staris apud flanka muro, kiam mi aûdis proksimajn vo-
çojn, ÿajne venantajn de la kontraûa flanko de la vando.
Baldaû mi aûdis la voçon de Deja Toris; mi ne povis
aûskulti la vortojn, sed sciis certe, ke la parolo venas de
ÿi.
Je kelkaj paÿoj mi trovis alian koridoron, kaj pordon
çe ¸ia fino. Paÿinte brave antaûen mi trovis min en mal-
granda antaûçambro kun la kvar gardistoj, kiuj akompa-
nis sin. Unu el ili stari¸is tuj, kaj demandis, por kio mi
venas.
Mi venas de Tan Kosis, mi respondis, kaj volas pa-
roli private kun Deja Toris, Princino de Heliumio.
Kaj via ordonteksto? li demandis.
Mi ne komprenis lin, kaj respondis, ke mi estas ano de
la gvardio. Neatendinte respondon mi paÿis al la transa
pordo de la antaûçambro. Sed ne tiel facile mi povis en-
iri. La gardisto ekstaris antaû mi, kaj diris: Neniu venas
de Tan Kosis neportante ordontekston aû signaldiron.
Unu el ili devas esti liverita al mi, antaû ol vi pasos min.
206
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Mi frapetis per la fingroj la glavon sur mia flanko. La
sola ordonilo bezonata de mi pendas çi tie. Çi vi lasos
min preterpasi aû ne?
Responde li fulmrapide tiris sian glavon, kriante, ke la
aliaj ali¸u al li. Kaj çiuj kvar staris antaû mi, kun nudaj
glavoj.
Ne laû ordono de Tan Kosis vi venis tien çi, diris tiu
jam parolinta al mi, kaj ne nur vi malsukcesos eniri la
çambraron de la Princino de Heliumio, ankaû vi gardate
iros al Tan Kosis por priklarigi vin. Demetu la glavon, vi
ne povas venki kvaropon.
Mia respondo estis subita trapiko, kiu lasis nur trio-
pon. Kaj certe çiu el ili estis inda kontraûulo. Baldaû mi
premi¸is al la muro, batalante por la vivo. Malrapide mi
sukcesis lokigi min en angulo de la çambro, kie nur unu-
ope ili povis ataki min, kaj tiel la batalo daûris dum pre-
skaû duonhoro, bruplenigante la çambreton pro la fra-
pado de ÿtalo sur ÿtalon. Pro la bruo Deja Toris venis al
la pordo de sia çambraro, kaj tie staris dum la tuta ba-
talo kun Solla rigardanta malantaû ÿia ÿultro. xia viza¸-
esprimo estis senemocia, kaj mi sciis, ke nek ÿi nek Sol-
la rekonas min.
Fine bonhazarda tranço faligis la duan el la gardistoj,
do kun nur du kontraûuloj mi ÿan¸is mian taktikon, kaj
atakegis laû maniero, kiu ofte havigis al mi venkon. La
tria falis tri sekundojn post la dua. Ankoraû kelkaj minu-
207
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
toj, kaj la lasta kuÿis morta en la propra sango. Ili estis
kura¸aj viroj kaj noblaj batalantoj, kaj la neceso morti-
gi ilin çagrenas min; sed mi nepre volus mortigi çiun
homon sur Barsumo, se nur per tia rimedo mi povus
alveni al Deja Toris.
Metinte mian sangan glavon en ¸ian ingon mi aliris al
mia Marsa princino, kiu ankoraû staris rigardante al mi
sen parolo kaj sen rekono.
Kiu vi estas, Zodangano? ÿi fiustris. Denove en mia
mizero malamiko por turmenti min?
Mi estas amiko, mi respondis, iam ÿategita amiko.
Neniu amiko de la Princino de Heliumio portas tian
metalon, ÿi diris, tamen, la voço! Mi aûdis ¸in antaûe,
çu eble . . . ne, neeble, jam li mortis.
Ja tiu estas li, princino mia, Johano Carter mem. Çu
vi ne rekonas, malgraû farbo kaj stranga metalo, rekte la
koron de via çefulo?
Kiam mi aliris ÿin, ÿi ÿanceli¸is al mi kun manoj eten-
ditaj, sed kiam mi volis preni ÿin al mi, ÿi retiris sin tre-
me, kaj ¸emetis. Tro malfrue, tro malfrue. Ho, mia est-
inta çefulo, kiun mi kredis mortinta, se antaû unu horo
vi revenus . . . sed nun estas tro malfrue, tro malfrue.
Kion vi volas diri, Deja Toris? Ke vi promesis vin al la
Princo de Zodanga nur çar vi ne sciis, ke mi vivas?
Çu vi kredas, Johano Carter, ke mi kapablas doni la
koron al vi hieraû, kaj al alia hodiaû? Mi kredis ¸in sub-
208
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
terigita kun la cindroj de via kadavro en la ÿaktoj çe Var-
hun, tial hodiaû mi promesis mian korpon al alia, por
savi mian popolon de venkonta armeo.
Sed mi ne mortis, princino mia. Mi venis por preten-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
